Monday, November 05, 2007

نشانه

" هر دانه برف آه زنی غمگین در جایی از دنیاست،
همه آه ها می رن بالای آسمون و با همدیگه ابرها را می سازن و بعد تبدیل به همین دانه های ریزی می شن که در سکوت روی سر آدم های این پایین می ریزن.
این یه یادآوری ِ که نشون می ده زن هایی مثل ما چطوری زجر می کشن و چقدر بی سر و صدا هر چی به سرمون میاد رو تحمل می کنیم. "

حسینی، خالد؛ هزار خورشید درخشان؛ بیتا کاظمی؛ نشر باغ نو

11 comments:

Anonymous said...

شهلا
21mehr.com
به امید رهایی تمام زنان و مردان میهن

Anonymous said...

زجر می کشیم...
دم نمی زنیم...
...
کسی نمی فهمد!

Anonymous said...

خیلی موافق نیستم
اینطور که نوشتی ... انگار فقط زنا هستن که اه و ناله و زجر میکشن
شاید از بعضی جهات درست بگی ... ولی یه طرفه برخورد نکنین میبینین که مردا هم کم تر از شما نیستن تو این مورد .

Anonymous said...

محمد جان این چند خط از متن یک کتاب 456 صفحه ای هست که شاید درست نباشه بدون اطلاع از داستان قضاوت کرد.

Anonymous said...

پس اینجا که برف نمیاد چی؟ یعنی زنها آه نمی کشن؟ ختما می کشن احتمالا اینجا آه بارون می شه.

Anonymous said...

A thousand splindid suns
great author
major idea
surrowful

Anonymous said...

حقيقت رو گفته ولي تشبيه جالبي نكرده تشبيه آه و ناله و.... به برفي كه پر از زيبايي هست

Anonymous said...

خوندیش پس ؟خوب انتخاب کردی این تیکه رو.

Anonymous said...

آره قطعا با این طرز نگاه زندگی چیزی بیشتر از تنفرآور خواهد بود

Anonymous said...

سلام
1 _ هر دانه تگرگ هم آه مردی غمگین در جایی از دنیاست ، شک نکن .
2 - خسته نباشی ، مطالبت عالیه
خوش باشی و موفق

Anonymous said...

راستشو بخوای کم نیاوردم ولی از اینکه میبینم خیلی ها حرف از جدایی و رفتن میزنن دلم میگیره