زیر انبوهی از زباله دفن خواهیم شد

دیگر زمانه ی هانس و گرتل گذشته که با خرده های نان علامت می گذاشتند که نصیب پرندگان شود و یا با سنگ ریزه هایی که محو شود درمیانه ی طبیعت..
حالا رد انسان را از روی زباله ها می توان یافت. در صعب العبور ترین جاده ها، آنجا که فکر می کنی تو کاشف تازه ای و پای بشر نمی توانسته به اینجا برسد، زباله های باقیمانده یادآوری می کند نه ! تو اولی نیستی.. انگار انسانهای اولیه خواسته اند ردشان را برای قرن ها باقی بگذراند که مبادا فکر کنی اینجا گوشه ی دنج و زیبای همه ی لحظه ها می تواند باشد.
آدمیزادی که نه رحم می کند به شکوفه ها و نه به شاخه های نو رس و تازه سر بر آورده.. نه سبزه ای در امان ست و نه آب جاری.. هر جا و هر مکانی چه وسط جاده ی آسفالت و وسط اتوبان باشد و چه در کنار رودخانه و درختان، زباله نثار همه مان می کند.

با آرزوهای خوب