شکوه محبت

دختر کوچولو مابین دو زن روی صندلی در سمت دیگری از اتاق انتظار مطب دندانپزشکی نشسته بود و با بسته ی پسته ی در دستش بازی می کرد. بسته را گرفت سمت مادرش و در خواست کرد براش باز کنه. مادر یه دونه پسته در آورد، پوست کند و دختر کوچولو که شاید 2 ساله بود پسته را با خوشحالی گرفت و گذاشت دهنش.
هنوز روی صندلی در حال وول خوردن بود، تقریبن با زحمت پاهاش را رسوند به زمین و ایستاد جلوی مادرش و با اصرار بسته ی پسته را از دستش گرفت. اومد سمت من، بسته را گرفت جلوی من. با لبخند و خوشحالی ازش تشکر کردم و گفتم خودت بخور عزیزم. ولی یک قدم هم عقبتر نرفت. مادرش گفت دستش را رد نکنید. یه دونه پسته برداشتم و تشکر کردم. لبخند زد و بسته را گرفت جلوی زنی که چند صندلی آنور تر نشسته بود.
نگاهی به اتاق انداخت. کس دیگری نبود.. برگشت و مابین مادر و خاله اش روی صندلی جای گرفت. بسته را دوباره داد به مادرش..