می گه اسپایدر من، دو تا اسم داره! اسم اصلیش اسپایدر من ِ و اسم دیگه اش مرد عنکبوتی !!


می گم اسم من چیه؟
می گه نمی دونم! گفته بودم که.. اسمت سخته! چند بار می پرسی؟

بوی طبیعت

زیستن در طبیعت موهبتی ست!

وقتی بوی پهن گاو و گوسفند می گیرد.. از بوی طبیعت هم می شود خفه شد !!

حالا فضای این عکس را می تونید با بوی اطرافش تصور کنید :دی

حکم

هر کی مثل من دیروز وقت نکرده تبریک تولد بگه، حسین امروز هم تبریک قبول می کنه فکر کنم!

چشم امیدش به کارت و هدایای شما هم هست!

انشالله به زودی بیزینس جدیدش را شروع می کنه و خودم اطلاع رسانی می کنم تا دختران جوان و دم بخت بتونن از پکیج هاش استفاده کنن! CD رایگان و هدایای ویژه عید هم دارن تازه !

فعلن خودم قراره انتخاب کنم و اگه خوب بود مشتری بقیه ی خدماتشون هم بشم ولی چون هنوز انتخاب نکردم کدوم را اول می خوام، نمی تونم فعلن لو بدم و از جزئیات بنویسم که یه وقت رقیب پیدا نشه واسه خودم :دی

حالا اینا رو ولش.. بروید تبریک بگویید به حسین شبنویسانه !

نو روز

می شه من تک تک ای میل نفرستم و کامنت نذارم و یکباره همینجا به همه تبریک سال نو را بگم؟
من واقعن تنبلم تو ای میل فرستادن و شرمنده ی همه ی دوستان.. این روزها هم زیاد فرصت نمی کنم کامنت بذارم پس عذرخواهی مرا بپذیرید.

سال نوی همگی مبارک !

امیدوارم بهترین لحظه ها را در سال جدید داشته باشید.

کول کول چارشنبه بدر، سال بدر، ماه بدر، سينزه بدر *

امروز سحر " آيين پريدن از روی سال کهن " را برای جمیع دوستان! از جمله من و فیروزه قرائت می کرد..

آقای علی بالایی لنگرودی که از سنت های چهارشنبه سوری در لنگرود در این متن نوشته، ما را شدیدن به این فکر انداخت که ایشون لابد خیلی وقته یا لنگرود نرفته، یا فضای حال حاضر شهرها براش هنوز جا نیفته، یا توی کتابها سیر می کنه و یا در خاطرات گذشته و به گونه ای از این سنت ها نوشته که داشت باورمون می شد که در حال حاضر هم بدین گونه ست فقط ماها خبر نداشتیم!
یه کلمه ی "در گذشته " را هم گاهی اضافه می کرد به جمله هاش بد نبود یا اینکه افعال زمان گذشته را جایگزین افعال زمان حال می کرد که از هر گونه شبهه جلوگیری بشه..
حالا لنگرودی ها نیان دعوا که تو سر پیازی یا تهش؟ من لنگرودی نیستم ولی به جبر زمانه!!!! با لنگرودی ها فامیلیم - شوهر خواهر فامیل حساب می شه؟! - :دی

مثلن در این متن آمده:
زنان پيش از فرونشستن آفتاب، بر ايوان خانه می نشينند و سبزی و پياز را روی تخته مي ريزند و با آهنگ بلند آن را ساتور می کوبند. آهنگ زدن ساتور روی تخته بايد بلند باشد و در شهر بپيچد. در اين روز از همه شهر، آهنگ ساتور و تخته بلند است.

نمی دونم با این فضای شهری و آپارتمان نشینی و کمبود ایوان!! و اینهمه شلوغی و ترافیک دم عیدی که صدا به صدا نمی رسه، صدای ساتور و تخته در این شهر چجوری به گوش می رسه؟

و بنا بر گفته ی این متن - راست و دروغش با آقای علی بالایی لنگرودی - مادران ، دختران دم بخت را با جارو و به گونه ای نمايشی از خانه بيرون مي کنند و سپس يکی از بستگان ميانجيگری مي کند و او را به خانه بازمی گرداند (تا در سال نو به خانه شوهر رود).

و نمی دونم چرا امروز صبح (شاید هم ظهر!) دست سرنوشت منو انداخته بود وسط جمعی که آدم مجرد دیگه ای برای گیر دادن نیافته بودن و سحر تأکید فراوان داشت حتمن امشب به مامانم بگم منو بندازه بیرون، حتمن هم با جارو باشه!!! بعد هم تماس بگیرم باهاش! گفت درسته از بستگان نیست ولی قول داد خودش میاد وساطت می کنه تا مامانم اجازه بده برم خونه!
یک راه دیگه هم برای بخت گشایی در این متن آمده که هر چی سحر اصرار کرد و فیروزه راهکارهایی ارائه داد ولی راه نداشت دیگه.. نمی شه! بند تنبانم کجا بود؟!

* دزدیده شده از همینجا !

هزار و سیصد و هشتاد و هفت !! هوم؟

عروسک پشمالوی نرم و دوست داشتنی را می ده دستم تا روی کارت کوچولویی که به گوشش آویزونه بنویسم و کادو پیچش کنه و هدیه بده به دوستش..
می نویسم :
تولدت مبارک!
منا
اسفند 85

با چشمان متعجب نگام می کنه و می گه دنیا توی چه سالی هستیم؟ خوابی مگه؟ چند روز دیگه 87 می شه!

و من هنوز گاهی یادم می ره سال چندم هستیم و در عجبم از گذر زود زمان که هنوز به 86 عادت نکرده ام، باید یادم باشد از چند روز دیگر بنویسم 1387 ..

چگونه وبلاگ بسازيم؟

زمان : همین ده دقیقه پیش
من در حال راهنمایی و کمک به دوستی که در بلاگر می خواست وبلاگ بسازه: راستی بلاگر را می تونی بذاری روی تنظيمات فارسی و قسمتی از مشکلت حل می شه .
اون - :-* :-*
اون - چطوری؟
من : خوبم! مرسی..
اون - نه ! چطوری ميشه اين کار کرد؟
من : منو بگو فکر کردم داری احوال پرسی می کنی !
اون - آها ديدم گذاشتم رو زبان پارسی

رفع و رجوع سوتی در سه سوت !

شماره ای که روی صفحه ی گوشی افتاده از همین شهر شهید پرورمان می باشد! جواب می دم و تا صدای اون ور خط می گه سلام دنیا می گم: سلااااااااااام! چه عجب خانوم.. افتخار دادی به شهر ما! چه عجب اومدی بالاخره..
اون ور خط با تعجب: تو از کجا فهمیدی؟
من: خب خنگه! تو که از خط ثابت زنگ زدی، کد شهر می افته.. به نظرت نباید می فهمیدم اینجایی؟
اون ور خط بازم با حیرت: درست می گی! ولی از کجا فهمیدی برگشتم تهران؟

من تازه دو زاری کجم جابجا می شه اینی که اون ور خطه اصلن "شبنم" نیست و "شکوفه" ست.. و نمی دونستم چجوری بگم بعد از یه عمر اشتباه گرفتم!

می گم: خودت نگفته بودی؟
شکوفه: نه! فکر نمی کنم..
من: فکر کردم خودت گفتی..
شکوفه: نه! من چیزی بهت نگفتم..
من: کلاغه خبر آورد !
شکوفه می خنده..
من: خب حدس زدم این یکی دو هفته که هیچ خبری ازت نبوده دوباره برگشتی تهران لابد! وقتی صدات در نمی آد اینجا نباید باشی دیگه..
شکوفه: ببخشیییییید ! زنگ زدم عذرخواهی کنم یه عالمه.. قرار بود هماهنگ کنم با میهن و یه قرار بذاریم ولی خب رفتم و تازه اومدم..
من: از تو بیشتر از این انتظاری نمی شه داشت آخه!! من چی بهت بگم؟
شکوفه: منتظر بودم تا سلام کردم، فحش بدی!
من: آخرش هم من باید برنامه ها را هماهنگ کنم دیگه.. یه بار توی این چند سال قرار شد تو اینکارو کنی که ول کردی رفتی..
شکوفه: ببخشید بازم. زحمتش بازم می افته رو دوش تو! حالا اگه می خوای من به میهن زنگ بزنم؟
من: نه! دوباره می ترسم بری، گم و گور شی. خودم باهاش هماهنگ می کنم و بهت خبر می دم.
شکوفه: باشه.. من منتظرم.
من: باشه.. پس فعلن
شکوفه: خداحافظ

من: خداحافظ

دوباره می سازمت وطن؟

دیروز صبح توی خواب و بیداری و بیهوشی و بی حسی و گیجی!! .. صدای تلویزیون و برنامه ی مردم ایران سلام به گوشم می رسید گاه گداری..

و تعجب کردم از شنیدن ترانه ای که خواننده ی گرامی با ریتم تقریبن تند و قر داری بدون اون صلابت و موزیکی که انتظار داشتم و بدون اون صدای بم که این ترانه را توی ذهن من حک کرده بود می خوند:
دوباره می سازمت وطن / اگرچه با خشت جان خویش .. ستون به سقف تو می زنم / اگر چه با استخوان خویش

دینا جلوی در اتاق ایستاده.. می پرسم این چی داره می خونه؟ می گه چطور تلویزیون داره اینو پخش می کنه؟

می گم اتفاق جدیدی هم نیست.. یهو دست می ذارن روی یه ترانه ای که لابد بگن این مال ما هم هست و خاص ِ دسته ای نیست و نباشه.
چند سال قبل که یهو "ای ایران" فقط به گوش می رسید از صدا و سیما. بعدتر " یار دبستانی " .. از دو سال پیش هم گلسرخی شد عزیزشون.. حالا هم روشون نشد این ترانه را با صدای داریوش پخش کنن! اگه راه داشت این کار رو هم می کردن..

از سفر برگشتم دیروز ولی با درد و مریضی و دسته گل جدید! بارآخری که رفتم آمل با آنفولانزای شدید برگشتم و این بار با مسمومیت غذایی..

خانم نارنج افتخار دادن و از این به بعد اینجا خواهند نوشت. البته این به معنی ننوشتن من نیست! طبق گفتگویی که داشتیم یه قسمت جدید بازگشایی کردیم و از همه ی کسانی که بعد از تایید خانم نارنج - ثابت شده ایشون پیشکسوت ما هستن! - به اندازه ی بیشتر از نصف عمرشون سوتی و شوتی ! داشته باشن، ازشون دعوت به همکاری می شه.

یه ذره حالم بهتر شه منم خواهم نوشت..

سلام. من نارنجم.

دل همه آب. دنیا پسوورد رو به من داد.

من با تعریف بعضی واقعیتهای شگفت‌انگیز زندگیم دنیا را مجاب کردم پسوردش را بدهد به من تا در این‌جا از آنها بنویسم. این واقعیتها درباره این است که ما خیلی از ما (منظورم دخترها است) در رابطه‌مان با اونها (معلومه منظورم کیاست دیگه نه، بابا پسرا رو می گم دیگه) به چه چیزهایی عجیبی بر می‌خوریم. اونها چقدر می‌توانند ما را حیرت‌زده و ما چقدر می‌توانیم آنها را متعجب کنیم. چطور؟ مثلا این‌طور.

فکرش را بکنید یکی از اونها بیشتر از شش ماه به هر طریقی شده (ایمیل، اس ام اس، کامنت، نامه، پیغام، واسطه کردن بقیه، علامت دادن به شما به شیوه سرخپوستان یعنی از طریق دود، صحبت کردن با باباتون برای اثبات جدی بودن قضیه، ایستادن سر راه عبور شما و آه‌های سوزناک کشیدن و ...) به یکی از ما ابراز عشق آتیشی بکند بعد یکی از ما به خودش بگه شاید راس می‌گه، شاید این‌بار دیگه راست باشه، و بهش بگه خیلی خوب باشه بیا یه قرار با هم بذاریم و یکی از اونها از ذوق این‌که فردا همدیگرو می‌بینید تا صب به یکی از ما اس‌ام‌اس بزنه. فردا یکی از اونا بگه خوب کجا؟ و یکی از ما جواب بده (مکانها فرضی است، این نقاط رو می‌گم که شما یه چیزی تو ذهنتون داشته باشید) ونک. یکی از اونا بگه، نه ونک دوره، رسالت. بعد یکی از ما بگه رسالت برای من دوره، بیا هفت تیر. بعد اون بگه نه رسالت. بعد یکی از ما بگه خوب گیشا. بعد اون بگه نه رسالت. یکی از ما: ولیعصر چی؟ یکی از اونا: نه رسالت. یکی از ما: سید خندان چی؟ یکی از اونا: نه رسالت. یکی از ما با تمام نازی که بلده: ببین من نمی‌تونم بیام رسالت. نمی‌شه تو بیای یکی ازاینجا ها هر کدومش رو که دوست داشتی برات راحتتر بود؟ بعد اون بگه: به درک که نمی تونی بیای. و تق تلفن رو قطع کنه. و این رابطه در همین جا تموم بشه. تموم تموم.

از تمام یکی از اوناها می‌خوام به این سوال جواب بدن چون یکی از اونا همیشه داره به این سوال فکر می کنه. آیا در تمام این شش ماه سر کار بود؟ یا آن آقا واقعا در همان لحظه به آن نتیجه رسید؟

من پسورد وبلاگم را بذارم اینجا که هر کی دلش خواست توش بنویسه چه اتفاقی می افته؟!


پ.ن: می روم سفر

ترانه بازی

جوزف عزیز دعوتم کرده به بازی ترانه ها..
توضیح: یک ترانه حتمن نباید از جهت مثبت ماندگار بشه! با وجود بی محتوایی و کج و کوله بودن هم توانایی اینو داره که توی ذهن ها باقی بمونه! .. امضاء: یک وحشی مبتذل !

1. اینجوری نگام نکن!
با چشات صدام نکن!
اینجوری نزن به شیشه ی دلم می شکنه
تو اگه می شکنی لالا لالا لالا.. بقیه اش رو بلد نیستم!

شاعر و خواننده و هیچ کدام از اجداد و خانواده اش را نمی شناسم و اصلن نمی دانم از کی و چطور افتاد سر زبانم!

2. پارسال بهار دسته جمعی رفته بودیم زیارت..

من این ترانه را تاکنون نشنیده ام! ولی همینکه اسم استاد عباس قادری به عنوان خواننده اش مطرح می شود این ترانه را خود به خود ماندگار می کند! با توجه به ارتباط قوی که با مذهب و اعتقادات و فعل زیارت دارد. و همین خلوص نیت و صفای باطن در ذهن ها حفظش می کند.

3. خوشگلا باید برقصن
نبینم که باز نشستی
منتظر چی هستی؟
تو جشن شب نشینی (روز هم شد موردی ندارد!)
باید پاشی برقصی

شاید نیاز به توضیح نداشته باشد که این ترانه ی ماندگار که در هر مجلس و بزمی به گوش می رسد را اندی خوانده و ترانه سرایش نمی دانم کیست. ولی چون اصولن حس وظیفه شناسی همه را بیدار می کند و نهیب می زند "خوشگلا !! آره با توام! خود خودت.."
روی وجدان و حس مسئولیت حاضرین در مجلس در قبال خوشگل بودن اثر شایان توجهی می گذارد! باعث می شود ملت صحنه را خالی نگذارند و تا آخرین قطره ی خون پایمردی کنند.

4. آلبوم جدید لیلا فروهر را شنیده اید؟ من مانده ام کدام ترانه اش را انتخاب کنم! شماره 4 را اختصاص می دهم به این آلبوم.. و گوشه هایی اش را در ادامه می آورم

- ماه من غصه نخور زندگی بی غم نمی شه
اونی که غصه نداشته باشه آدم نمی شه

در اینجا شاعر به نکته ی مهم و قابل تأملی اشاره کرده که من به پاسخ سؤالات فلسفی و انسان شناختی تمام عمرم پی بردم! هر کی از این به بعد سؤال معروف " تو کی (چه زمانی؟) می خوای آدم شی؟ " و یا جمله ی معروف " تو آخرش آدم نمی شی " را نثار بنده کرد حواله اش می دهم به این که شاعر گفته " اونی که غصه نداشته باشه آدم نمی شه ! "
احتمالن من به حد کافی غصه نداشته ام!

- قطره به دریا می رسه
پاییز به یلدا می رسه
به گوش دنیا می رسه
مجنون به لیلا می رسه

اول از همه خدا آخر و عاقبت همه ی مجنونین عالم را به خیر کند..
ظاهرن چون جدیدن قطره ها سرازیر دریا می شوند و بعد از پاییز، خانم یلدا سر می رسد و دنیا هم مشکل شنوایی ندارد دیگر شک و شبهه ای باقی نمی ماند که مجنون به وصال می رسد!
مبارکه به سلامتی..

- از تو بهتر مگه می شه پیدا ؟

چی صدا کنم تو رو ؟ چه بگویم در وصف ترانه؟

5. سلام عزیزم، عزیزم سلام
دوستت دارم، عاشقتم یک کلام (؟)

یکی از شاهکارهای خواننده ی ملی آقای شهرام صولتی!

6. هیپ هاپ هیپ هاپ هاپ
دست بزنید برای خواننده ی تاپ

حدس می زنم شاعر همون خواننده اش باشه یا خواننده (سندی - شهرام آذر) همون شاعر باشه!


7. این ترانه را باید شنید! قابل نوشتن هم نیست.

پ.ن: من هیچ مسئولیتی بابت فحش خوردن بعدش قبول نمی کنم ها !

دعوت می کنم از فرناز ، امیر ، ترگل ، ستایش ، مرجان ، دزدکی و بابا اگه حوصله اش برگشت برای نوشتن، کدئین اگر انتخابات مجالی بهش داد.

برای اطلاع از قواعد بازی و اینها هم می تونید به منشاء اولیه مراجعه کنید.