47

تا الان همیشه نوشته هام را نوشتم و بعد پست كردم. تنها نوشته ای كه آن لاین نوشتم، با هم نوشتیم. يك خط من، چند خط تو. يك كلمه از من، يكی از تو و شد يك نوشته و فصل رويش!

ساعت نزديكه 4 صبح شده و نمی تونم خودم را راضی كنم كه وقته خوابه. چشم دوختم به این آی كن خاموش و امید بستم به گوشی ای كه شاید روشن بشه. تو می دونی من از بی خبری متنفرم!