مهرواژ

می گه نگو.. حرف بزن باهام، دردل کن ولی اسمش را نیار.. براشون ناخوشایندی، حتی شنیدن اسمت. حتی کلامی ازت منزجرشون می کنه.. اخم هاشون را در هم می کشن و می گن بس کن!! و فکر می کنم بستن دهنم بهتره.. بهم فهموندن از تو نباید حرف زد. از تو نباید نوشت، اسمت را نباید آورد و گفتن ازت عذابشون می ده.
اینجا نباید نوشت، لابلای sms ها نباید گفت و نباید و نباید..
چیزی خارج از تصورشون را نمی خوان نمی بینن. گاهی وقتی دهنم را باز می کنم منا زودتر می گه الان می خوای بگی فلان و فلان و این و این.. و می گم نه!! ناامیدانه نگام می کنه و می گه من تو رو می شناسم.. همین را می گفتی حتماً !!
اون هم می گه من تو رو بزرگت کردم!! چجوری نمی شناسمت؟!
و همه همینطور..
هیچ کدوم خلاف چارجوب ذهنی و تصورشون از من انتظار ندارن و "دنیا" نباید چیزی غیر از این باشه. وگرنه حتماً یه چیزیش هست و یه جایی می لنگه..
وقتی نتونم تو مهرواژ بنویسم پس بهتره تعطیلش کنم. عادت ندارم یه سری حرفها را بذارم برای اینجا و یه سریش را برم یه جای دیگه چون می دونم یکیشون محکوم به تعطیلیه. پس من نمی خوام مهرواژ را که بیشتر از 3 ساله ثبت کننده ی شادیها و غصه ها و دوستی ها و دلتنگی ها بوده تعطیل کنم.. می نویسم حتی خارج از تصور بقیه و خارج از انتظاری که دارن و خواهند داشت تا وقتی که مانعی نباشه..
هر نوشته ای که می خونید بدونید انتهاش پی نوشتی هست با عنوان "من خوبم!" و خوبم..
وقتی خوبم که بتونم هر چه آزارم می ده را بگم..
وقتی خوبم که ناراحتی هام تو دلم قلمبه نشه..
وقتی خوبم که با خودم راحت باشم و خودسانسوری نکنم..
وقتی خوبم یعنی خوبم!! و نگرانم نشید..

و در آخر اینکه:
نمی دونم چقدر می تونه کمک کنه ولی مطمئنم که چند دقیقه وقت گذاشتن کسی را نمی کشه و ضرری نداره. پس امضا کنید لطفاً !

پ.ن بی ربط :
افتخارات جلال سمیعی و مهدی مولایی ، رضا ساکی ، محمدرضا جمالی فرد ، ناصر خالدیان