Sunday, September 03, 2006

بیدار که شدم missed call داشتم ازش! ساعت 6 و 40 دقیقه ی صبح!! چرا کله ی سحر زنگ زده؟ اصلاً چجوری این موقع صبح بیدار بوده؟
تعجبش انقدر بود که خواب از سرم بپرد و برایش sms بفرستم و حالش را بپرسم!
اولی بی جواب ماند و دومی که چند ساعت بعد فرستادم هم همینطور..
حالا که بعد از 2 ساعت سر وقت گوشی ام می روم sms داده "خودت را برای بیست و نهم آماده کن! عروسیه"
چند ماه قبل شنیده بودم موهایش را از ته زده- شاید هم شایعه بود! - ، برای همین فکر نمی کردم به همین زودی ها رضایت دهد به نامزدی اش پایان بدهد و دعوتمان کند..
چقدر زود بزرگ می شویم؟! انگار همین دیروز بود. پشت یک نیمکت و خنده های بی پایان و شیطنت ها.. هنوز هم نفهمیدم زهرای آرام و منضبط چجوری سر یک میز با من و ارغوان می نشست! حتی وقتی که بی هوا دو تایی هلش می دادیم و می افتاد زمین!

0 comments: