مهرواژ

مهزاد نازنین دعوتم کرده به بازی !

خب اگه فقط 24 ساعت به عمر گرانمایه ی بنده باقی بود..

اولین کاری که انجام می دادم، مرتب کردن اتاقم خواهد بود. لباس هام را از روی صندلی و کف اتاق و روی کاناپه جمع می کردم، حتمن مرتب می کردم و همینجوری شوت نمی کردم تو کمد!
کتاب ها و خرت و پرت های دیگه را هم از روی تختم، کف زمین و گوشه کنار اتاق جمع می کنم و می ذارم سر جاشون.
یه سری هم به اقصا نقاط خونه می زدم و مطمئن می شدم زیر میز، روی میز، کنار مبل یا هر جایی که امکان داشته لحظه ای درنگ کرده باشم، لیوان چای جا نذاشته ام که بعد از نبودنم هم داد ِ مامان و دینا را در بیارم.
در این 24 ساعت دو وعده غذا باید بخورم دیگه؟ حتمن سر موقع حاضر می شم که باباهه شاکی نشه که چرا باهاشون نهار یا شام نمی خورم. دیرتر از همه نمی رفتم و زودتر از سر میز پا نمی شدم.
سعی می کنم - هیچ قولی نمی تونم بدم! - هوش و حواس بیشتری بذارم توی خونه و با دقت به حرف همه گوش بدم و از اتاقم بزنم بیرون.
وصیت نامه؟ فکر نمی کنم بنویسم. فقط یادآوری می کردم بیخیال مراسم در مسجد و نوحه و روضه و این برنامه ها بشن حتمن! آگهی ترحیم هم چاپ نکنن.
مسلمن فرصت نمی کنم به همه ی آدمهای زندگیم و دوستام زنگ بزنم و یا خداحافظی کنم. بی خبر و یکباره محو شدن هم خوبه.. شاید آخرین پست ِ اینجا را بذارم. ولی احتمالن به چهار، پنج نفری زنگ بزنم.
اگه ابروهام در وضعیت الان باشه، رفتن به آرایشگاه هم در برنامه ام خواهم گذاشت.
یه سری هم به اداره پست می زنم و چند تا بسته پست می کنم.
و دوش می گیرم. موهام را با حوصله خشک می کنم. همینجوری نمی پیچونم بالای کله ام و یه کلیپس بزنم بهش که هر وقت دلش خواست خشک بشه!
دوست دارم موقع مرگ تر و تمیز باشم.

و
دعوت می کنم از ترنج بانو ، امیر ، جوزف ، آقای دزدکی ، سیاوش ، علی و محمدرضا